Blog: Is het al drie uur? (Dementie)

In de kleinschalige woning voor mensen met  dementie zit meneer Van Schaik aan tafel. Zodra hij een van de zorgmedewerkers of vrijwilligers ziet, vraagt hij direct 'is het al drie uur?' en dat vraagt hij al de hele ochtend, telkens weer, aan iedereen die voorbij komt.

En hoewel de medewerkers iedere keer liefdevol antwoord geven, werkt het toch op de zenuwen, ook van de medebewoners. Mevrouw Landman moppert ‘dat vraag je de hele tijd, vent’.

Als we met elkaar deze situatie bespreken, proberen we eerst naar de oorzaak van de vraag de zoeken. Wat maakte dat meneer zo gefixeerd was op drie uur.
Zoekend komt al snel het inzicht. Miranda zegt ineens ‘oh vanochtend tijdens de ADL heb ik tegen meneer gezegd dat hij om drie uur naar de kapper moest’.

Vaak zien we dat als een bewoner heel erg met de tijd bezig is (‘hoe laat is het’ of zoals meneer ‘is het al drie uur’) er iemand is die bij deze bewoner ‘de tijdknop heeft aangezet’. Iets in het vooruitzicht gesteld.
Veel mensen met dementie raken het besef van tijd of plannen kwijt. Iets in de tijd plaatsen kan daarmee veel onrust oproepen. Wanneer je dat merkt, kondig dan niet te ver van tevoren aan dat er iets staat te gebeuren. Want iemand verheugt zich niet of bereidt zich niet voor in dat soort situaties, maar er ontstaat dan juist onrust of soms zelfs regelrechte paniek bij deze persoon.

Wil je iemand toch niet overvallen, geef dan zo’n kwartier vooraf aan wat er te gebeuren staat. Dat scheelt een hoop vragen en ongemak. Dat geeft meer rust…. Voor iedereen.