Blog: Met je mond vol tanden… (Dementie)

Het is rustig in de huiskamer van de woning voor mensen met dementie. Teamlid Leila heeft een fijn contactmoment met mevrouw Rubens. Ze zitten naast elkaar, kijken elkaar aan en mevrouw aait Leila zacht over haar wang.

Ineens zegt mevrouw hardop ‘wat heb jij een ongelooflijke paardenbek!’. Leila staat letterlijk en figuurlijk met haar mond vol tanden en mompelt zacht ‘dat is toch niet aardig om te zeggen’. Later hebben we het er met elkaar over. Voor veel mensen met dementie is decorum een van de eerste dingen die beschadigd raakt. Er is geen filter meer, toetsing of iets wel of niet kan vindt niet meer plaats; iemand zegt de dingen die ie denkt. Zo ook mevrouw Rubens, als we door haar ogen kijken zien we een lachend gezicht dichtbij. Voor haar wellicht de associatie ‘paardenbek’. En hoewel het niet aardig klinkt, is er niets in mevrouw dat haar tegenhoudt van dit uitspreken. Leila kan er achteraf wel om lachen en zegt ‘de volgende keer zeg ik wel u heeft helemaal gelijk’. En dat werkt! Willen we iemand met dementie ‘corrigeren’ op een uitspraak dan voelt dat als falen. Met een beetje humor en je realiseren dat het niet persoonlijk of om te kwetsen is, komen we een stuk verder.