Blog: Ik wil dood… (Dementie)

De woorden komen zachtjes uit haar mond, haar handen voor haar ogen.

Teamlid Maaike herkent het, ze zegt het vaker, meestal gevolgd door ‘ik ben iedereen tot last’. Het zijn moeilijke woorden om te horen uit de mond van iemand met dementie. Als we het erover hebben, blijkt dat medewerkers het lastig vinden om hiermee om te gaan. De een zegt iets als ‘we kunnen u niet missen hoor’ en de ander wijst op iets positiefs ‘de zon schijnt vandaag’. Lief bedoeld, maar meestal met tegendraads effect.

We moeten zoeken naar de behoefte die ligt onder de woorden die iemand gebruikt. Bij mevrouw gaan we op zoek naar zingeving. Haar hele leven was ze als moeder van een groot gezin druk met van alles, nu dit is weggevallen zijn haar dagen leeg. Daarom proberen we dingen uit en na wat pogingen blijkt de sleutel te liggen in het opvouwen van theedoeken na de maaltijd. Na elke maaltijd worden 3 theedoeken voor mevrouw neergelegd, die ze met nauwkeurigheid opvouwt. Haar taak! Een taak die er voor zorgt dat ze er weer toe doet en niet alleen meer ’tot last’ is.

Hoe klein en onbeduidend het soms ook lijkt, een eigen bijdrage hebben aan het dagelijkse leven kan voor mensen met dementie een enorm verschil maken.