Blog: U zit op mijn stoel…. (Dementie)

Mevrouw Bosveld loopt de huiskamer van de woning voor mensen met #dementie binnen. Als ze bij de tafel komt, ziet ze het gelijk, de nieuwe mevrouw zit op haar stoel. Boos zegt ze 'u zit op mijn stoel'.

Verzorgende Alma probeert het te sussen door te zeggen ‘iedereen mag hier zitten waar ze wil, we hebben geen eigen stoel’. Samen met het team kijken we naar deze situatie die vaak voorkomt, ook bij cliënten met somatische klachten. Mensen zijn gewoontedieren, ik vraag aan de teamleden wie er thuis ook altijd bij de maaltijd op een vaste stoel zit, vrijwel iedereen steekt zijn vinger op. Op de vraag wie zit er op de bank altijd op een vaste plaats steekt ook bijna iedereen de vinger op. We hechten aan onze vaste plek, dat verandert niet als we ouder worden en te maken krijgen met een beschadigd brein, het wordt voor veel mensen zelfs nog belangrijker. Als we in een team/organisatie de visie hebben dat het ‘net als thuis’ is, dan is het hebben van een vaste plaats ontzettend belangrijk. Het team besluit bewoners die op ‘de stoel’ van een andere bewoner willen gaan zitten vanaf dat moment op liefdevolle wijze te begeleiden om op een andere stoel te gaan zitten. Het gemopper over de stoelen wordt zo voorkomen.