Blog: Ik ben net ongesteld geworden … (Dementie)

In de gemeenschappelijke ruimte van het verpleeghuis voor mensen met dementie is een prachtige muziekvoorstelling. Kort voor de start worden de bewoners, waarvan de teamleden weten dat ze altijd erg genieten van muziek, geïnformeerd.

Als het zover is dat de bewoners worden gehaald met de woorden ‘wie gaat er mee naar de muziek’, zegt mevrouw Langeveld ‘nee kind ik ga vandaag niet mee, want (op fluistertoon) ik ben net ongesteld geworden’.
Teamlid Roberta moet eigenlijk een beetje lachen om deze opmerking. Ze probeert mevrouw nog te overtuigen, maar dat lukt niet. Mevrouw Langeveld gaat niet mee. Als we dit met elkaar in het team bespreken komt eigenlijk wel een mooi inzicht.

De ‘ongesteldheid’ is een excuus om niet mee te gaan, zoveel is duidelijk. Maar waarom gaat mevrouw niet en waarom koppelt ze hieraan het excuus van haar menstruatie.
Voor veel mensen met een haperend brein is het overzien van consequenties heel erg lastig. Dan gaat het aloude stemmetje in ons hoofd aan dat zegt ‘bij twijfel niet doen!’
Maar twijfel uitspreken… dat doen we vaak niet… we verpakken het als excuus. En zo gebeurt het ook bij mensen met dementie ‘nee ik heb buikpijn’, ‘nee ik moet zo koken’, ‘nee ik ben ongesteld’.

Het helpt dan om niet te vragen, maar om aanbod te doen.
Bij mevrouw Langeveld werkt het ook zo. Als er de volgende keer weer muziek is in de grote zaal zegt de vrijwilliger die mevrouw komt halen ‘er is nu muziek, ik kom u halen en ik blijf de hele tijd bij u’. En mevrouw Langeveld, ze gaat mee en ze geniet!

Stel geen vragen maar doe een aanbod, dat werkt!