Blog: Terug voor je er erg in hebt… (Dementie)

Aleida Prins woont nu een aantal weken in de kleinschalige woning voor mensen met dementie. Haar man Harmen heeft de laatste maanden voor de verhuizing ondanks zijn hoge leeftijd zeer intensief zorg verleend.

Het doet hem dan ook veel dat Aleida uiteindelijk moest verhuizen. Elke dag is hij bij haar. En elke dag is het afscheid tussen hen emotioneel.
Aleida huilt en zegt dat ze met Harmen mee naar huis wil. Harmen huilt als hij gaat. Als hij met de teamleden in gesprek gaat dan zegt hij zeer nadrukkelijk dat hij ‘niet zo maar er tussenuit wil piepen’. Daarmee heeft hij het idee dat hij zijn vrouw voor de gek houdt en dat hebben ze gedurende hun huwelijk nooit gedaan. Hoewel de teamleden aangeven dat het verdriet vaak niet van lange duur is, zit bij allen toch de behoefte om te zoeken naar mogelijkheden om het afscheid anders te laten verlopen.

Teamlid Romana vraagt aan Harmen hoe dit soort situaties in hun huwelijk verliepen. Waren ze altijd samen? Hoe ging het afscheid als Harmen vroeger ergens heen ging? Harmen glimlacht en zegt ‘Aleida was nooit echt goed in afscheid nemen, zelfs als ik naar mijn werk ging zei ze al ‘kom maar snel weer terug’. Maar daar hadden we wat op gevonden’. Harmen vertelt dat zij de ongeschreven afspraak hadden dat degene die wegging altijd tegen de ander zei ‘ik ben weg, maar ik ben terug voor je er erg in hebt!’.

Samen besluiten ze dit ritueel weer in te voeren. Als Harmen de volgende keer vertrekt, pakt hij de hand van zijn vrouw. Knijpt er zachtjes in en spreekt de voor hen zo bekende woorden. Zij lacht terug en zegt ‘dat weet ik toch, ik zal je missen’.

Afscheid met de blik op de toekomst, vertrouwd en veilig.