Blog: Babypraat… (Dementie)

Er zitten vier dames aan tafel in de woning voor mensen met dementie. Het is stil. Twee dames zitten met de ogen dicht, de andere twee kijken voor zich uit.

Zacht gaat de deur open en komt Liselot binnen. Voor het eerst sinds haar zwangerschapsverlof is ze er weer, gewoon om te kijken hoe het gaat. En natuurlijk om haar baby Aimée te showen.
Hoewel het even duurt gaan de acht ogen op een zeker moment naar de kleine in haar kinderwagen. Eerst staat mevrouw Smits op en al snel volgen de anderen. Vol enthousiasme verdringen ze zich boven de wagen. Als Liselot Aimée uit de wagen haalt, vraagt mevrouw Smits of ze haar vast mag houden. Hoewel Liselot het spannend vindt, geeft ze Aimée aan mevrouw. Als vanzelf pakt mevrouw haar over, gaat zitten en geniet volop; speentje erin, doekje langs de mond, het gaat allemaal vanzelf. Kinderen hebben uitsluitend het onderbrein om te communiceren. Dat deel is bij mensen met dementie ook nog in tact. Daarom ‘loopt’ de communicatie zo makkelijk. De baby spreekt daarnaast ook nog eens een diepgewortelde routine aan bij mevrouw, waardoor het allemaal als vanzelf lijkt te gaan.

Op het kleine gezichtje en het oude gezicht verschijnen grote glimlachen.